«Νομικά ζητήματα που προκύπτουν από τη συμφωνία των Πρεσπών πριν και μετά το δημοψήφισμα»- Επιστημονική εκδήλωση στην Θεσσαλονίκη

   Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή, 5 Οκτωβρίου 2018, στο ξενοδοχείο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ PALACE, η εκδήλωση που διοργάνωσε η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας και ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, με θέμα: «Νομικά ζητήματα που προκύπτουν από τη συμφωνία των Πρεσπών πριν και μετά το δημοψήφισμα».

   Χαιρετισμό απηύθυναν ο Πρόεδρος της Ολομέλειας, Δημήτριος Βερβεσός, ο Πρόεδρος του ΔΣΘ, Ευστάθιος Κουτσοχήνας, και ο Α’ Αντιπρόεδρος του ΔΣΘ, Στυλιανός Μαυρίδης. Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο ταμίας του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και Πρόεδρος της Επιτροπής Δημόσιων Σχέσεων και Κοινωνικής Ευαισθητοποίησης του Δ.Σ.Θ Αναστάσιος Ντούγκας.

   Οι εισηγητές ανέπτυξαν ενδιαφέρουσες και τεκμηριωμένες νομικά θέσεις, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού στις τέσσερις και πλέον ώρες της εκδήλωσης.

   Εισηγητές των επί μέρους θεμάτων ήταν:

   Ο ομότιμος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου του ΕΚΠΑ, Άγγελος Γιόκαρης, η ομότιμος καθηγήτρια Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, Ζωή Παπασιώπη - Πασσιά, η καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Παρούλα Νάσκου - Περράκη, ο ομότιμος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου Πανεπιστημίου Αθηνών, Αντώνιος Μπρεδήμας, ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός, ο Πρόεδρος του ΔΣΘ και Δρ Εμπορικού Δικαίου, Ευστάθιος Κουτσοχήνας και ομόνιμος λέκτορας της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, Βενιαμίν Καρακωστάνογλου. Η εκδήλωση έλαβε χώρα σε μία κατάμεστη αίθουσα, με την παρουσία μεγάλου αριθμού Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων, δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, δικηγόρων, νομικών και κοινού.

   Στην εκδήλωση έκανε παρέμβαση, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά, Γεώργιος Σταματογιάννης, ο οποίος αναφέρθηκε στα ακόλουθα:

“Μια εκδήλωση κατά τίτλο με αμιγώς νομικό περιεχόμενο, που όμως δεν μπορεί παρά να έχει και πολιτικές αποχρώσεις. Ο νόμος είναι μια απεικόνιση, μια παγίωση της πραγματικότητας. Το βέβαιο είναι ότι ο χρόνος στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτουργούσε σε βάρος της χώρας μας (140 και πλέον χώρες την έχουν αναγνωρίσει με το ανεπιθύμητο όνομα) και εμείς οι ίδιοι είμαστε αψευδείς μάρτυρες με την παρουσία μας σε ευρωπαϊκά και όχι μόνο fora να προσπαθούμε να διορθώσουμε μη νόμιμες ονοματοδοσίες. Γι’ αυτό λοιπόν πιστεύω ότι για τη συγκεκριμένη διένεξη και αντιπαλότητα δεν ισχύει η άποψη ότι είναι καλύτερη η ΜΗ συμφωνία από μια κακή συμφωνία. Ζητούμενο πιστεύω εδώ είναι αν πρόκειται για μια κακή συμφωνία.

Επειδή τα διαλαμβανόμενα θέματα δεν αφορούν απλά την αστική κατάσταση  πολιτών που καλύπτουν τουλάχιστον το ¼ της ηπειρωτικής ελληνικής επικράτειας, αλλά ουσιαστικά την καθημερινότητα, την πνοή εκατομμυρίων ελλήνων πολιτών, γι’ αυτό θα προσπαθήσω όσο γίνεται πιο αντικειμενικά να προσεγγίσω τις έννομες συνέπειες της συμφωνίας στο σύνολό της και όχι αποσπασματικά ή κατά λέξη.

Η συμφωνία ρυθμίζει το ζήτημα της υπηκοότητας και της ιθαγένειας και μέσω αυτών και το ζήτημα της εθνικότητας; Θα μπορούσε στο άρθρο 1 παρ. 3 να γίνεται πιο αναλυτική έκθεση των εννοιών γλώσσας, ιστορίας και όχι στο άρθρο 7, δίνοντας την δέουσα σημασία στις έννοιες αυτές που ουσιαστικά προσδιορίζουν τη συμφωνία.

Η συμφωνία δεν ασχολείται με θέματα εθνότητας, ούτε αναγνώρισης, ούτε μη αναγνώρισης. Η λέξη «nationality» προσδιορίζει-περιγράφει τον όρο ιθαγένεια, υπηκοότητα. Ίσως έπρεπε να επιμείνουμε στο «citizenship», όπως και για τη γλώσσα στο όνομα σλαβομακεδονική, κάτι που έτσι και αλλιώς αναφέρεται στο άρθρο 7.

Οι έννομες συνέπειες της συμφωνίας θα ξεκινήσουν από τη στιγμή που θα κυρωθεί από την Ελλάδα, αφού έπεται η δική μας κυρωτική διαδικασία αυτή της FYROM. Οι προσκλήσεις σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ δεν σημαίνουν ένταξη αν δεν υπάρξει κύρωση ελληνική.

Κλείνοντας θέλω να επισημάνω ότι και στην πολιτισμένη Ευρώπη δεν είναι λίγες οι εστίες διαφωνιών που είχαν σημείο αναφοράς ιστορικά στοιχεία  ανάμεσα σε κράτη που διαμορφώθηκαν από πρόσφατες Συνθήκες (Ιταλία-Αυστρία στο Τιρόλο, Γερμανία-Δανία).

Η επιτυχία της συμφωνίας δεν μπορεί να κριθεί μονοσήμαντη νομικά. Σημασία έχει πώς θα την αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία, ως λαός μακριά από εθνικιστικές κορώνες και σε βάθος χρόνου θα κριθεί ως ιστορική αναγκαιότητα» .